Και έρχονται κάτι θύμησες όταν κοντοφτάνεις στο αγαπημένο σου Φανάρι Καρδίτσας, θύμησες παιδικές, ξέγνοιαστες, γλυκές σαν πετιμέζι...ή μάλλον καλύτερα σαν γλυκό βανίλια υποβρύχιο, το οποίο δεν ήταν τίποτα άλλο για εμάς παρά ένα σύννεφο που καταφέρναμε να το βουτάμε στο δροσερό νερό της φαντασίας μας και κάπως έτσι βάζαμε τον ουρανό στον ουρανίσκο μας. Και με αυτά τα υποβρύχια σύννεφα που τους δίναμε ότι σχήμα θέλαμε με τη λαιμαργία μας....κάναμε τα όνειρά μας να ταξιδεύουν παντού...
