Η ζωή είναι παντού..και εδώ και
εκεί. Με τις μνήμες της να εκπυρσοκροτούν. Αλλά εμείς συχνά ζούμε σε μια ζωή
ασφαλή με ανασφαλείς τρόπους. Και κάπως έτσι μας έρχονται κακά πράγματα στη ζωή
μας, κακές συγκυρίες…,αλλά δεν έρχονται πάντα για κακό...έρχονται ως υπενθύμιση
για τις επιλογές που κάναμε, για συναισθήματα που αιχμαλωτίσαμε, για αγγίγματα
που ήμασταν τσιγκούνηδες, για αλήθειες που φοβόμασταν να αντιμετωπίσουμε και να
υπερασπιστούμε....Άρα η τωρινή μας "αλήθεια" μήπως είναι να είναι ένα
ψέμα που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αν το «ξαφνικά» είχε διάρκεια, ποια θα ήταν αυτή;
Μέρες επιβεβλημένες με χαρά, με γιορτινή διάθεση, με αμνήμονες καιρούς. Μέρες που τελειώνουν στον Χρόνο σου…2025. Ο κόσμος αλλάζει, χωρίς ...
-
Οδός Απολογισμού. Νούμερο 64. Όσα τα χρόνια μου. Σιγά-σιγά τα πόδια μου δεν με βαστάνε. Εδώ θα γείρω, εδώ θα κάτσω. Εδώ σε αυτήν ...
-
Και έρχονται κάτι θύμησες όταν κοντοφτάνεις στο αγαπημένο σου Φανάρι Καρδίτσας, θύμησες παιδικές, ξέγνοιαστες, γλυκές σαν πετιμέζι...ή μάλλ...
-
Σαν πολυκαιρισμένη εφημερίδα από τα άλλοτε του χρόνου μας...ο ίδιος εαυτός, ο ίδιος άνθρωπος, κρατά το ίδιο μπαλόνι με τις ίδιες αναζητή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου