Σήμερα η μέρα μου ξέχασε να κλειδώσει...

Σήμερα η μέρα μου, ξέχασε να κλειδώσει και τσουπ "παρείσφρυσαν" στον κόσμο της φιγούρες σαν άχραντα μυστήρια.

 

Σήμερα η μέρα μου, ξέχασε να υπολογίσει... και οι εικόνες που μου χάρισε γίνηκαν λέξεις....σαν βέλη.

 

Σήμερα η μέρα μου, έμεινε εκτός δικτύου...χωρίς κινητά και υπολογιστές, χωρίς μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μου αποκάλυψε την χαμένη και ορφανή μου ελευθερία.

 

Σήμερα η μέρα μου, με ρώτησε πόσες είναι οι ήττες μου...και εγώ της απάντησα όσες οι κουλές νίκες μου.

 

Σήμερα η μέρα μου, εισέπνευσε της αναρχίας μου τους φόβους για  να σταματήσω να προφασίζομαι τις αποφάσεις μου.

 

Σήμερα η μέρα μου, με γάζες σταμάτησε την αιμορραγία του κενού μου, άντε και με λίγο οξυζενέ σύνεσης μπας και αφρίσουν τα τραύματα των πληγών μου και ξαφρίσουν τις αλήθειες μου...τώρα, τώρα δα που γονατίζω.

 

Σήμερα η μέρα μου, μου χάρισε το μιλιμετρέ της για να αναπαραστήσω τις μουσκεμένες μου δειλίες στο χαρτί της ζωής μου για να δείχνουν πιο μικρές μπας και τις αντιμετωπίσω.

 

Σήμερα η μέρα μου, με ρώτησε γιατί ασφαλτοστρώσαμε τα συναισθήματά μας με την πιο δυνατή πίσσα και οδηγούμε τα οχήματα που είμαστε εντός... άδεια.

 

Τι να πω;  Τι να απαντήσω; Να της πω...πως οι λύπες των ανθρώπων ζητιανεύουν τη διάψευσή τους; Να της πω ότι εμείς οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε ανθρώπους για τις επιθυμίες μας; Ότι στις ζωές μας πρωταγωνιστούν τα τίποτα που προσποιούνται το παν; Μήπως και οι μνήμες μας δεν προσαρμόζονται σε ανάγκες και οι ανάγκες αυτές σε νόμους επιβίωσης... νόμους ελεύθερης αγοράς; Σάμπως απέμεινε και τίποτα που μπορεί να χαρακτηριστεί αληθινό; Ίσως, ίσως...ίσως αληθινά να είναι αυτά που δεν γνωρίζουμε ακόμα.

 

Σήμερα η μέρα μου ξέχασε να κλειδώσει μπας και ελευθερωθώ από τον εαυτό μου και τον δώσω στον Εαυτό μου.

 

Σήμερα η μέρα μου επίτηδες ξέχασε να κλειδώσει μπας και πατήσω το off στο τηλεχειριστήριο της ζωής μου και γυρίσω το βλέμμα και στα ερείπια των πραγματικοτήτων μας.

 

 Άνθρωπε δες πως τρακάρουμε με εικόνες, ρόλους, πληροφορίες αποφάσεις, συναντήσεις και συνδιαλλαγές που ρέουν προς μια χωματερή που μολύνει το ψυχισμό μας.

 

Άνθρωπε μην αποφασίζεις και μην διαλέγεις ποια συναισθήματα να "νιώσεις" , νιώσε τα όλα.

 

Άνθρωπε όταν κρύβεις τον εαυτό σου από εσένα, όταν κρύβεις τα θέλω σου, κάποτε θα λυπηθείς, αλλά θα είναι αργά.

 

Άνθρωπε μην ζεις και μετατρέπεις τη ζωή σου σε καθαρή διεκπεραίωση δίχως απόλαυση και δίχως ίχνος εγκαρδιότητας.

 

Αγάπα τον πόνο σου, τις πληγές σου για να αντέξεις. Ούτως ή άλλως όταν πονάς δεν φοβάσαι...φοβάσαι πριν...μην και τυχόν πονέσεις.

 

Στη ζωή είτε προχωράς ή γερνάς μαζί της...για αυτό σου λέω άσε ξεκλείδωτη τη μέρα σου...