Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2022

Μίλα μου σαν ένα φύλλο...

Μίλα μου σαν ένα φύλλο, για το ταξίδι σου και τις απώλειες που είχες...

Μίλα μου σαν μια ρίζα, για τις ανάγκες που σου επιβάλλουν τις σιωπές σου...

Μίλα μου σαν το νερό, για την ανυπόταχτη φύση των ονείρων σου...

Μίλα μου σαν ένα καρπό, για τον τόπο σου που κρύβει μέσα του μυριάδες άλλα τοπία...

Μίλα μου σαν μια αντανάκλαση πάνω στην πηγή σου, για τα χνάρια σου, τα πατήματά σου, που αφήνουν τα ίχνη τους αργότερα από την ανυπομονησία σου...

Και όταν θα αποκάμεις από λέξεις και ανάσες, άσκησε τη μνήμη σου με ένα φιλί, με ένα άγγιγμα, με μια αγκαλιά και να θυμάσαι πως για να βρεις την πηγή σου οφείλεις καμιά φορά να κολυμπάς κόντρα στο ρεύμα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Από το φως και τις πληγές μας εκπορευόμαστε...

  Απόψε Χριστέ μου, έχω ανάγκη να ξαποστάσω στου σύμπαντος τα πεζούλια. Απόψε Χριστέ μου, μάθε μου, πώς είναι να χαρίζεσαι; Γιατί η μνήμη ...