Κολύμπα στα ελεύθερα του χρόνου σου και καταδύσου...εκεί θα
δεις ότι καθημερινά περνάνε από μπροστά μας άνθρωποι, ψυχές που αργότερα θα
ψάχνουμε να βρούμε τους εαυτούς μας εκεί.Άνθρωποι που δεν τους δώσαμε σημασία,
ευκαιρία, οι οποίοι θα μπορούσαν να ήταν ο βατήρας για να κολυμπήσουμε πιο
βαθιά μέσα μας και να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας.Η αλήθεια είσαι
εσύ.Γδύσου, απαλλάξου από τα κενά των θησαυρών , είτε από τους θησαυρούς κενών
που έχεις στη ζωή σου.Και εκεί ίσως τρακάρεις...τρακάρεις τον αληθινό σου
εαυτό.Στο αληθοτόπι του τώρα ,ας μην χορταίνεις με προβλήματα εφήμερα, καθόλου
προβληματικά, που τα αναγάγεις σε ουσιώδη.Ηλέκτρισε την μοναξιά σου και γίνε
ρεύμα.Ρεύμα επικοινωνίας και μετάγγισε τα συναισθήματά σου, τις λύπες σου , τις
χαρές σου και θα δεις πως δεν είσαι μια φωνή αυτόματη και επαναληπτική.Ειδάλλως
ότι φοβόμαστε να κάνουμε στη ζωή μας θα το κάνουμε στα καμαρίνια των ονείρων
μας.Τι λείπει? Να δίνουμε ζωή στην ομορφιά που κρύβεται μέσα μας...Ακούμε την
καρδιά μας που χτυπά και το θεωρούμε αυτονόητο, αλλά αν για μια στιγμούλα
κάναμε παρέα σε αυτό το τικ-τακ της , τα πάντα θα γινόντουσαν τόσο απλά, τόσο
πραγματικά, τόσο ανθρώπινα...που να μην σε ενδιαφέρει τίποτα άλλο μετά......
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αν το «ξαφνικά» είχε διάρκεια, ποια θα ήταν αυτή;
Μέρες επιβεβλημένες με χαρά, με γιορτινή διάθεση, με αμνήμονες καιρούς. Μέρες που τελειώνουν στον Χρόνο σου…2025. Ο κόσμος αλλάζει, χωρίς ...
-
Οδός Απολογισμού. Νούμερο 64. Όσα τα χρόνια μου. Σιγά-σιγά τα πόδια μου δεν με βαστάνε. Εδώ θα γείρω, εδώ θα κάτσω. Εδώ σε αυτήν ...
-
Και έρχονται κάτι θύμησες όταν κοντοφτάνεις στο αγαπημένο σου Φανάρι Καρδίτσας, θύμησες παιδικές, ξέγνοιαστες, γλυκές σαν πετιμέζι...ή μάλλ...
-
Σαν πολυκαιρισμένη εφημερίδα από τα άλλοτε του χρόνου μας...ο ίδιος εαυτός, ο ίδιος άνθρωπος, κρατά το ίδιο μπαλόνι με τις ίδιες αναζητή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου