Στη γλώσσα που έπαιζες με τα παιχνίδια σου πιτσιρικάς και
χτύπαγες και έκλαιγες και γέλαγες, να παίξεις και τα μεγάλα σου.Ειδάλλως ο
χρόνος μας θα περνά ως μια απλή ιστορία, με ένα πρωί και ένα βράδυ.Όχι όμως και
οι δυσκολίες της ημέρας.Προχωράμε πολύ γρήγορα....Να περιμένουμε λίγο και την
ψυχή μας?
Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αν το «ξαφνικά» είχε διάρκεια, ποια θα ήταν αυτή;
Μέρες επιβεβλημένες με χαρά, με γιορτινή διάθεση, με αμνήμονες καιρούς. Μέρες που τελειώνουν στον Χρόνο σου…2025. Ο κόσμος αλλάζει, χωρίς ...
-
Οδός Απολογισμού. Νούμερο 64. Όσα τα χρόνια μου. Σιγά-σιγά τα πόδια μου δεν με βαστάνε. Εδώ θα γείρω, εδώ θα κάτσω. Εδώ σε αυτήν ...
-
Και έρχονται κάτι θύμησες όταν κοντοφτάνεις στο αγαπημένο σου Φανάρι Καρδίτσας, θύμησες παιδικές, ξέγνοιαστες, γλυκές σαν πετιμέζι...ή μάλλ...
-
Σαν πολυκαιρισμένη εφημερίδα από τα άλλοτε του χρόνου μας...ο ίδιος εαυτός, ο ίδιος άνθρωπος, κρατά το ίδιο μπαλόνι με τις ίδιες αναζητή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου