Στη χούφτα μας είναι οι ομορφιές μας....

   Σπρωγμένος από ανάγκη και απορία, ως λαθραίος ποιητής, νιώθω ότι πρέπει να κάνω κάτι από μόνος μου, για να δω ποιός είμαι, τί είμαι και πώς αισθάνομαι. Παρατηρώ γύρω μου ανθρώπους που είναι τόσο φοβισμένοι και παραλυμένοι από τα μυστήρια της ζωής, που αντί να τη ζήσουν και να εκτεθούν, καταφεύγουν να κάνουν φρικτά πράγματα σε ζωές άλλων ανθρώπων, μπας και νιώσουν μια σχετική ασφάλεια μέσα τους Ρε εσείς, στη χούφτα μας είναι οι ομορφιές μας, άγριες μα άξιες. Τις περισσότερες φορές η ομορφιά είναι το τελευταίο οδόφραγμα αντίστασης απέναντι στην ψυχοβόρα πραγματικότητα. Αλλά εμείς προτιμάμε να γινόμαστε υγιεινοί με αρρωστημένους τρόπους, με εκκεντρικότητες απύθμενου θράσους και με παρανοϊκούς ναρκισσισμούς. Πιστεύω πως περισσότερη γνώση παίρνει κανείς από το χέρι του που ακουμπά ένα άλλο, παρά από μελέτες ετών που μας πασάρουν στις τηλεοράσεις και στα θρανία. Και το κακό ξέρεις τι είναι? .Δεν θυμώνουμε, απλά αδιαφορούμε .Δεν δινόμαστε ποτέ σε τίποτα. Αλλά διαιρούμε , προσθέτουμε κομμάτια του είναι μας ,περιμένοντας στην ουρά για το αύριο. Δεν είμαστε αγρίμια έτοιμοι να χυμήξουμε, να ανακαλύψουμε, να νιώσουμε τις αναπνοές μας και τα καρδιοχτύπια των διπλανών μας, να τους αγκαλιάσουμε , να τους χαϊδέψουμε. Είμαστε δυστυχώς οι ενημερωμένοι μέσοι όροι. Τι γίνεται? Εγώ θα σου πω. Ζούμε μέσα από καινούργια ψέματα και θυμόμαστε πως κάποτε είχαμε την πολυτέλεια να ματώνουμε, να γελάμε , να ζούμε.Στα υπόγεια της ζωής μας , να έχετε ανοιχτά τα μάτια σας. Εκεί υπάρχει ζωή...