Πώς θα σταθούν όρθια τα νέα παιδιά στα δύσκολα χρόνια που έρχονται? Θα
πρέπει να επινοήσουν νέους εαυτούς, να αντέξουν , να ανοίξουν παράπλευρους
δρόμους. Πώς θα σταθούν όρθια τα νέα παιδιά στα δύσκολα χρόνια που έρχονται? Με
το να μην χάσουν τη γλώσσα τους, να μην την φτωχύνουν, να βάλουν ποιήματα και
τραγούδια στη φωνή τους. Πώς θα σταθούν όρθια τα νέα παιδιά στα δύσκολα χρόνια
που έρχονται? Η ζωή τους να είναι ένα ουράνιο τόξο που να ενώνει την ποίηση του
Λειβαδίτη με το χάδι της γιαγιάς τους, το πρώτο τους φιλί με τη μπάλα που
κυνηγούσαν μικρά, τον πρώτο τους φόβο με το ζεστό αίμα της νιότης τους ,που
είναι ατρόμητο. Να γίνουν συνομιλητές σε σκέψεις και σε πάθη. Να μοιραστούν
ώρες σιωπής, περισυλλογής, απόσυρσης, μοναξιάς. Μην γίνουν σκιές που δεν έγιναν
ακόμα εικόνες. Να μην κρύβουν τη θερμοκρασία των αισθημάτων τους σε κανέναν. Πώς
θα σταθούν όρθια τα νέα παιδιά στα δύσκολα χρόνια που έρχονται? Να αφήσουν το
ψυχάρι τους(ΨΥΧΗ) να μην χωράει σε κοστούμι που της δόθηκε να φορέσει και ως
μια θαρραλέα , πρωτόγονη πεταλούδα να καεί στο φως της μπόρεσης και της
αγάπης...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Από το φως και τις πληγές μας εκπορευόμαστε...
Απόψε Χριστέ μου, έχω ανάγκη να ξαποστάσω στου σύμπαντος τα πεζούλια. Απόψε Χριστέ μου, μάθε μου, πώς είναι να χαρίζεσαι; Γιατί η μνήμη ...
-
Οδός Απολογισμού. Νούμερο 64. Όσα τα χρόνια μου. Σιγά-σιγά τα πόδια μου δεν με βαστάνε. Εδώ θα γείρω, εδώ θα κάτσω. Εδώ σε αυτήν ...
-
«Γειά σας! Πώς ονομάζομαι; Έχω πολλά ονόματα. Το δικό μου είναι ¨Πορτοκαλί Πεταλούδα¨. Εσείς μπορείτε να με φωνάζετε και Λου-κά. Μου είπαν...
-
Μια φορά και κανέναν καιρό, μέσα σε μια πολύβουη κοινωνία, μέσα σε έναν κονιορτό ενήλικων εγωιστικών προθέσεων, ζούσαν επτά παιδικές νότες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου