Γύρω μου βλέπω καθημερινά πρόσωπα
που έχουν αδειάσει από αισθήματα και επιθυμίες. Τις θέσεις τους παίρνουν
κατακρατημένες αγανακτήσεις, επαναλαμβανόμενα παράπονα, νεκροί φόβοι.Και εσύ
αντί να γεμίζεις με έναν θυμό λυτρωτικό , καθαρό και δίκαιο , γεμίζεις με
ανύπαρκτους κινδύνους που σου επιβάλλουν. Ποιός
μας είπε πως δεν έχουμε δικαίωμα να αφεθούμε σε μια κραυγή σπαραχτική
και ενίοτε λυτρωτική και η υγιής μας οργή
να μπορέσει να βρει καινούργιες αξιολογήσεις? Προσπάθησε να διατηρήσεις
την ¨παιδική σου ζητιανιά¨ και να μαθαίνεις εκείνο που αγαπάς, γιατί η γνώση
είναι και καρδιακή. Μην αγωνίζεσαι να εξαργυρώσεις μια ψεύτρα θυσία , να
κουβαλήσεις μηνύματα τύψεων και να εκμαιεύσεις
συμπάθειες για να περάσεις καλύτερα. Προσπάθησε να καταλάβεις την έννοια
του χρόνου στην καθολικότητά του από το να τον
χωρίζεις σε ολάκερες στιγμές, σε σημαντικά δευτερόλεπτα, σε ατελείωτες
ώρες , σε βασανιστικές και ανήμπορες μέρες, σε βαρετούς μήνες. Η μοίρα του
χρόνου είναι να κυλά και να περνά...και εσύ, το κάθε εσύ, είσαι μέρος της
σάρκας του...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Από το φως και τις πληγές μας εκπορευόμαστε...
Απόψε Χριστέ μου, έχω ανάγκη να ξαποστάσω στου σύμπαντος τα πεζούλια. Απόψε Χριστέ μου, μάθε μου, πώς είναι να χαρίζεσαι; Γιατί η μνήμη ...
-
Οδός Απολογισμού. Νούμερο 64. Όσα τα χρόνια μου. Σιγά-σιγά τα πόδια μου δεν με βαστάνε. Εδώ θα γείρω, εδώ θα κάτσω. Εδώ σε αυτήν ...
-
«Γειά σας! Πώς ονομάζομαι; Έχω πολλά ονόματα. Το δικό μου είναι ¨Πορτοκαλί Πεταλούδα¨. Εσείς μπορείτε να με φωνάζετε και Λου-κά. Μου είπαν...
-
Μια φορά και κανέναν καιρό, μέσα σε μια πολύβουη κοινωνία, μέσα σε έναν κονιορτό ενήλικων εγωιστικών προθέσεων, ζούσαν επτά παιδικές νότες...
Μα δε βλέπετετα αόρατα δεσμά.. Οι φωτογραφίες αν προσέξετε τα δείχνουν κατά τύχη (αν και το τυχαίο είναι σπάνιο)..
ΑπάντησηΔιαγραφήοντως το τυχαίο είναι σπάνιο, το θέμα είναι όπως σωστά γράψατε να τα "βλέπουμε αυτά τα δεσμά"...
Διαγραφή