σε γκρι παντελόνι
σε ζαρωμένο μέτωπο
κεντά με ποίησης βελόνι
Σε λασπωμένες μπότες
σε αχυρένια μαλλιά
οι στίχοι γίναν νότες
αγάπης μιλιά.
Σε αποδημητικές καρδιές
ο ζητιάνος ποιητής
τους φόβους μας κάνει κραυγές
μιας ζωής ανεκτικής.
Σε πείσμα των καιρών
κάποιων σκληρών βροχών
με την καλύτερη ψευτιά
που πάντα θέλει την πρωτιά
ακούμε στίχους Δημουλά
ντύνοντας όνειρα κουλά.
Μα ο ζητιάνος ποιητής
στείρωση σε στίχους δεν κάνει
μα σε παρκαρισμένες συνειδήσεις
ζητιανεύει αληθινές ειδήσεις.
(...μην ξεχνάμε το ζητιάνο που κρύβουμε μέσα μας, μην λησμονούμε τους ανθρώπους δίπλα μας που δεν έχουν ούτε τροφή , ούτε στέγη....γιατί τα γέλια μπορούν να γίνουν κουρέλια ...και από τελευταίες κραυγές να γίνουν τελευταίες σιωπές....αρκετά έχουμε κρύψει τις δειλίες μας και τους φόβους μας πίσω από "ιούς")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου