Μην φοβάσαι να χάσεις, παρά μονάχα μην χαθείς....

 

-Εφόσον η γνώση είναι ξεκομμένη από την πράξη...δεν είναι γνώση.

-Εφόσον η ζωή έχει δίκιο παντού και πάντα.

-Εφόσον δανεικός βίος δεν νοείται.

-Εφόσον δεν είμαστε θεατές...είμαστε το θέαμα.

-Εφόσον οι στενοχώριες γίνηκαν πονετικές θλίψεις.

-Εφόσον βουβαίνουμε τα συναισθήματά μας και γυρολογάμε τις ζωές μας τις ολάκερες, σέρνοντάς τες σε καταθλίψεις.

-Εφόσον γινήκαμε τραγουδισμένοι από μοιρολόι σε μοιρολόι και σακατεμένοι από ξόδι σε ξόδι.

-Εφόσον δυστυχώς πλέον ο μοναδικός τρόπος διαφυγής μας είναι το "αν".

-Εφόσον αντί για α-θάνατες ψυχές μετουσιωθήκαμε σε e-θάνατες.

-Εφόσον διαφεύγουμε στην όση αλήθεια που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή, για να καλύψουμε τα εγκλήματά μας.

-Εφόσον ζούμε ως ανασυρμένες διηγήσεις σε ξεχασμένες εμπειρίες.

-Εφόσον κλείνουμε τα μάτια μας σε πόνους, ανησυχίες και στενοχώριες και στρουθοκαμηλίζουμε.........

-Πώς θα μάθεις ότι για κάποιο λόγο έχουν έρθει? Κάποιο έργο συντελούν μέσα σου?

-Πώς θα νιώσεις πως μια καρδιά μόνο ως αντίδωρο πρέπει να δίνεται?

-Πως το πιο σημαντικό είναι να δραπετεύσουμε από στατιστικές, αριθμούς και δημοσκοπήσεις.

-Πώς να θυμηθείς πως αυτοί που έχουν την εξουσία μεγάλη ή μικροί, δεν τα πάνε καλά με την μνήμη?

-Πώς να νιώσεις πως η πραγματική αγάπη δε σημαίνει ότι πεθαίνεις για τον άλλον, αλλά το ότι ζεις για αυτόν?

-Πώς να αισθανθείς πως το κάθε άγγιγμα από τον άνθρωπό σου, σου επιτρέπει την επιστροφή στον εαυτό σου?

-Πώς να συλλάβεις ότι η αγάπη προϋποθέτει ενίοτε την αποδοχή ενός μοιράσματος ανάμεσα στο φως και στις σκιές μας?

-Πώς να σκεφτείς στη ζωή σου να αποζητάς το δύσκολο για να κάνεις πιο εύκολη την απλότητά της?

-Πώς θα κατανοήσεις πως η αφθονία δεν βρίσκεται σε ότι καταναλώνεις, αλλά μέσα μας?

-Πώς να παραδεχτούμε πως η μνήμη είναι η μαρτυρία μας και η προίκα μας? Είναι η προσωπική μας αποσκευή?

-Πώς να ονειρευτείς ότι μπορείς να κρατιέσαι από τα αστέρια? Γιατί και εμείς κρατιόμαστε από το δικό σου όνειρο.

-Πώς να μην αποδεχτείς πως οι λύσεις δεν σερβίρονται, αλλά γεννιούνται...μόνον ο λαός μπορεί να σώσει το λαό.......

Απάγκιασε αδελφέ μου σώμα, βλέμμα και ψυχή. Αποκάλυψε τις ενοχές σου και άσε τις δειλίες των ψεμάτων σου να καούν και να εξαγνιστούν στο φως. Μην φοβάσαι να χάσεις, παρά μονάχα μην χαθείς. Και τότε θα δεις το Είναι σου σαν ένα διάφανο ποτήρι νερό που μέσα από τις ρωγμές των πόνων σου, όχι μόνο θα ξεδιψάς τις αντοχές σου, μα θα αντικρίζεις Εσένα ως ένα αποτύπωμα ταυτότητας σχεδίων, λύσεων, αποφάσεων, διεξόδων που πάντα είχες, είχες στις ρωγμές σου, μα που δεν άφησες το φως να σου δείξει την προβολή της πολυδιάστατης Ψυχής σου.