Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στις
προσευχές μας λες και έτσι διώχνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Υπάρχουν
φορές που βολευόμαστε στις προσευχές μας λες και βάζουμε σε μικρές αγγελίες τη
συγχώρεση σε τιμή ευκαιρίας προς πώληση. Μα όχι για να μας συγχωρήσουν , αλλά
μόνο για να δώσουμε άφεση αμαρτιών … εμείς. Απόψε στις προσευχές θα παίξει το
προσεχές των κενών ζωών μας…Συγχώρα με Θεέ μου. Απόψε στην χώρα την ακατάκτητη
που λέγεται μνήμη της ψυχής θα ανάψω και εγώ το κερί μου μπας και με φωτίσω,
από μέσα προς τα έξω…και θα συλλογιστώ πως όταν η ανάγκη μου γίνει η αναπνοή
μου, τότε μονάχα θα δω πως θα εισπνέω και πως θα εκπνέω….για να αντέξω.
Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2024
Ακατάκτητη χώρα η μνήμη της ψυχής...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η αισιοδοξία μιας αλήθειας...
Οι λάτρεις των βιβλίων μιας δυστοπικής πραγματικότητας, μπορούν πλέον δυστυχώς αντί να αναγνώσουν αυτά τα βιβλία, μπορούν να «διαβάζουν» μ...

-
Κι όμως στις ζωές μας, πολλές φορές τα μικρά που μας «τυχαίνουν» έχουν το μεγαλύτερο βάθος από τα μεγάλα που προσδοκούμε. Κι όμως όταν α...
-
Απόψε Χριστέ μου, έχω ανάγκη να ξαποστάσω στου σύμπαντος τα πεζούλια. Απόψε Χριστέ μου, μάθε μου, πώς είναι να χαρίζεσαι; Γιατί η μνήμη ...
-
Μια φορά και κανέναν καιρό, δηλαδή στις μέρες μας, ζούσε ένα αλογάκι, όμορφο, αδάμαστο, ανένταχτο σε χαλινάρια και σαμάρια. Έτρεχε στους λόγ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου