Ακατάκτητη χώρα η μνήμη της ψυχής...

 

Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στις προσευχές μας λες και έτσι διώχνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στις προσευχές μας λες και βάζουμε σε μικρές αγγελίες τη συγχώρεση σε τιμή ευκαιρίας προς πώληση. Μα όχι για να μας συγχωρήσουν , αλλά μόνο για να δώσουμε άφεση αμαρτιών … εμείς. Απόψε στις προσευχές θα παίξει το προσεχές των κενών ζωών μας…Συγχώρα με Θεέ μου. Απόψε στην χώρα την ακατάκτητη που λέγεται μνήμη της ψυχής θα ανάψω και εγώ το κερί μου μπας και με φωτίσω, από μέσα προς τα έξω…και θα συλλογιστώ πως όταν η ανάγκη μου γίνει η αναπνοή μου, τότε μονάχα θα δω πως θα εισπνέω και πως θα εκπνέω….για να αντέξω.