Ας
είμαστε αληθινοί σαν το νερό, όπως η ζωή, όπως ο θάνατος, στις συμπληγάδες του
έρωτα, του νου και του κορμιού.Ας ανταμώσουμε τους χαρακτήρες μας, σε πάλη και
σε αγώνα με τα πάθη μας...όχι ως μια θύμηση, μα σαν μια μεγαλόψυχη εφευρετική
ανυπομονησία.Έτσι οι ζωές μας δεν θα είναι αριθμητικά ψηφία σε προσθέσεις,
αφαιρέσεις, διαιρέσεις και πολλαπλασιασμούς, αλλά ένας εφικτός τοκετός που θα
φέρει το νεογνό της απλής και αγνής ευτυχίας μέσα μας
Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Υποβρύχιο σύννεφο...
Και έρχονται κάτι θύμησες όταν κοντοφτάνεις στο αγαπημένο σου Φανάρι Καρδίτσας, θύμησες παιδικές, ξέγνοιαστες, γλυκές σαν πετιμέζι...ή μάλλ...

-
Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στις προσευχές μας λες και έτσι διώχνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στι...
-
Μια φορά και κανέναν καιρό, δηλαδή στις μέρες μας, ζούσε ένα αλογάκι, όμορφο, αδάμαστο, ανένταχτο σε χαλινάρια και σαμάρια. Έτρεχε στους λόγ...
-
Κι αν στις συντριβές μετριούνται πλέον οι συνειδήσεις μας… Κι αν πνιγόμαστε στους προσδοκώμενους φόβους μας που τους βαπτίσαμε πεθυμιές…...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου