Ας
είμαστε αληθινοί σαν το νερό, όπως η ζωή, όπως ο θάνατος, στις συμπληγάδες του
έρωτα, του νου και του κορμιού.Ας ανταμώσουμε τους χαρακτήρες μας, σε πάλη και
σε αγώνα με τα πάθη μας...όχι ως μια θύμηση, μα σαν μια μεγαλόψυχη εφευρετική
ανυπομονησία.Έτσι οι ζωές μας δεν θα είναι αριθμητικά ψηφία σε προσθέσεις,
αφαιρέσεις, διαιρέσεις και πολλαπλασιασμούς, αλλά ένας εφικτός τοκετός που θα
φέρει το νεογνό της απλής και αγνής ευτυχίας μέσα μας
Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αν το «ξαφνικά» είχε διάρκεια, ποια θα ήταν αυτή;
Μέρες επιβεβλημένες με χαρά, με γιορτινή διάθεση, με αμνήμονες καιρούς. Μέρες που τελειώνουν στον Χρόνο σου…2025. Ο κόσμος αλλάζει, χωρίς ...
-
Οδός Απολογισμού. Νούμερο 64. Όσα τα χρόνια μου. Σιγά-σιγά τα πόδια μου δεν με βαστάνε. Εδώ θα γείρω, εδώ θα κάτσω. Εδώ σε αυτήν ...
-
Και έρχονται κάτι θύμησες όταν κοντοφτάνεις στο αγαπημένο σου Φανάρι Καρδίτσας, θύμησες παιδικές, ξέγνοιαστες, γλυκές σαν πετιμέζι...ή μάλλ...
-
Σαν πολυκαιρισμένη εφημερίδα από τα άλλοτε του χρόνου μας...ο ίδιος εαυτός, ο ίδιος άνθρωπος, κρατά το ίδιο μπαλόνι με τις ίδιες αναζητή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου