Ο
χρόνος, μάς μπερδεύει, μας παραμορφώνει, μας πολλαπλασιάζει, μας τρομάζει μέχρι
να βρούμε την έξοδο.Άρα μην ψάχνεις ελεύθερο χρόνο.Να βρίσκεις στιγμές να
νιώθεις εσύ ελεύθερος και ο χρόνος θα απελευθερωθεί από μόνος του.Ο χρόνος
είναι ο άγνωστος Χ. Μην προσπαθήσεις να τον γνωρίσεις καλύτερα.Γνώρισε κανέναν
άνθρωπο.Κανέναν φίλο.Γνώρισε την ψυχή σου...Εμείς όμως ως επί το πλείστον μέσα
στον χρόνο κινούμαστε σαν έγχρωμες απουσίες ζωής.Υποψιάζομαι λοιπόν πως το πιο
ωραίο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε πιο καθημερινοί, να
συναντάμε ανθρώπους που να αντέχουν στην οξείδωση, στη φθορά και να τους
αγαπάμε για τα ελαττώματά τους.Πρέπει να καταλάβουμε πως οι άνθρωποι δεν έχουν
απόσταση, απλώς απέχουν οι ρυθμοί στους....Το τέλειο υπάρχει στις ατέλειες των
ανθρώπων που αγαπάμε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η πόρτα που δεν είχε σπίτι...
Καμιά φορά και κανένα καιρό, ένα χωριό είχε γείρει για να ξαποστάσει στα πλευρά της πιο ξακουστής οροσειράς εκείνον τον καιρό… εκεί που τα...
-
Και έρχονται κάτι θύμησες όταν κοντοφτάνεις στο αγαπημένο σου Φανάρι Καρδίτσας, θύμησες παιδικές, ξέγνοιαστες, γλυκές σαν πετιμέζι...ή μάλλ...
-
Άδεια η θέση, καθώς προσπαθείς να ράψεις τους χρόνους σου-που το ρολόγι σου δείχνει-, με στρίφωμα ανυπομονησίας σε μια βαλίτσα με το ονομα...
-
Σαν πολυκαιρισμένη εφημερίδα από τα άλλοτε του χρόνου μας...ο ίδιος εαυτός, ο ίδιος άνθρωπος, κρατά το ίδιο μπαλόνι με τις ίδιες αναζητή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου