Είμαι μια αλαργινή πιθανότητα....

    Κουράστηκα να ακούω πια τα γλυκανάλατα παραμύθια.Άδικα θα πασκίσετε να με δείτε να φοβάμαι με τον τρόπο που θέλετε.Είμαι ένας αναποτελείωτος καημός.Είμαι μια αλαργινή πιθανότητα, ακριβώς γιατί δεν είμαι μια πιθανότητα.Θέλω να κλάψω μια φορά δίχως να καρτερώ τίποτα, να κλάψω μονάχος μου, για τον εαυτό μου μονάχα.Θα χαλάσω το κέφι των καρδιών σας γιατί δεν θα φτάσω σε εκείνο το συνηθισμένο τέρμα, στην απελπισμένη φύση, στην γυμνή αδειοσύνη. Αφήνω τον εαυτό μου να πέσει μέσα στον ύπνο.Είναι υπέροχα τα όνειρά μου.Είμαι έξω όλο.Δεν φυλακίστηκα σε αυτά καμιά φορά.Και στα οδυνηρά ξυπνήματά μου δίνω ύπνο.Δεν έχω άλλη ελευθερία από το να σκέφτομαι.Τα ονόματα μου τα χάραξα στην καρδιά μου για να μην τα ξεχάσω....Θες να μάθεις ποια είναι? Άσε την καρδιά σου τότε δίπλα στην δική μου και σήκω φύγε.....Με τη δύναμη της ματιάς μου κοιτώ μέσα στο σκοτάδι.Με την παλάμη του χεριού μου ακουμπάω τη νύχτα, όπου ο κόσμος είναι πιο δικός μας, πιο κοντά μας , πιο μικρός ,αφού μιλάμε με την καρδιά μας για αυτούς που αγαπάμε και για τους εαυτούς μας.