Κάποτε τα αγάλματα θα κλέψουν τα
πρόσωπά μας και θα τραγουδήσουν κατάμαυρες αλήθειες, μια ιδέα στεγανή, μια
αγάπη κουρελιασμένη. Δε λέω είναι ωραία καμιά φορά η αμηχανία μας, αλλά πολλές
φορές την μετατρέπουμε σε αδιαφορία και αναβλητικότητα...και τότε...τότε οι
μόνες βέρες που θα φοράμε για να παντρευτούμε τη ζωή θα είναι οι κύκλοι κάτω
από τα μάτια μας...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Άδεια η θέση...
Άδεια η θέση, καθώς προσπαθείς να ράψεις τους χρόνους σου-που το ρολόγι σου δείχνει-, με στρίφωμα ανυπομονησίας σε μια βαλίτσα με το ονομα...

-
Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στις προσευχές μας λες και έτσι διώχνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στι...
-
Μια φορά και κανέναν καιρό, δηλαδή στις μέρες μας, ζούσε ένα αλογάκι, όμορφο, αδάμαστο, ανένταχτο σε χαλινάρια και σαμάρια. Έτρεχε στους λόγ...
-
...και να θυμάστε ο Οκτώβρης είναι όπως τα παιδιά...δεν χωρά και δεν θέλει κανένα "μη" να του επιβληθεί...θέλει την ελευθερία ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου