Τα πρόσωπα είναι αυτά που κινούν
την δημιουργική αμφισβήτηση του κόσμου και όχι οι ιδεολογίες πλέον. Τούτο
κατάλαβε :ο σπόρος εάν δεν πεθάνει , δεν ζει .Το ίδιο γίνεται και με μας τους
ανθρώπους .Όποιος πεθαίνει από τα πάθη του, αυτός πραγματικά παρατείνει τον βίο
του. Θάνατος, δηλαδή ρήξη με το κακό παρελθόν .Είναι ανάγκη , κατεξοχήν σήμερα,
να ισχύσει μέσα σου. Διαφορετικά η ανάσταση για τη ζωή μας θα είναι ένα
εξωτερικό και όχι ένα εσωτερικό γεγονός, σαν ένα συμβάν μιας παλιάς
εποχής....Αγγίζω την επώδυνη αυτογνωσία, αυτή που φτάνει στα άκρα της γνώσης
μας για την σχέση του έσω και του έξω κόσμου και μου ψιθυρίζει πως η ύπαρξή μας
δεν αρθρώνεται. Ανοίγω στα μάτια μου τη βεντάλια της αλήθειας και αυτή με
δροσίζει με αλήθειες σαν ψέματα και ψέματα αληθινά σαν τις ζωές μας...Πάλεψε να
μην κάνεις εκπτώσεις στα οράματά σου , ούτε οράματα στις εκπτώσεις σου. Ζήσε
πολυτελώς χωρίς πολυτέλειες, μην γίνεσαι άλλοθι για μια ζωή στην φτήνια που
εξαντλείται στο άκουσμα ενός καινούργιου ψέματος .....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Υποβρύχιο σύννεφο...
Και έρχονται κάτι θύμησες όταν κοντοφτάνεις στο αγαπημένο σου Φανάρι Καρδίτσας, θύμησες παιδικές, ξέγνοιαστες, γλυκές σαν πετιμέζι...ή μάλλ...

-
Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στις προσευχές μας λες και έτσι διώχνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στι...
-
Μια φορά και κανέναν καιρό, δηλαδή στις μέρες μας, ζούσε ένα αλογάκι, όμορφο, αδάμαστο, ανένταχτο σε χαλινάρια και σαμάρια. Έτρεχε στους λόγ...
-
Κι αν στις συντριβές μετριούνται πλέον οι συνειδήσεις μας… Κι αν πνιγόμαστε στους προσδοκώμενους φόβους μας που τους βαπτίσαμε πεθυμιές…...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου