Τα πρόσωπα είναι αυτά που κινούν
την δημιουργική αμφισβήτηση του κόσμου και όχι οι ιδεολογίες πλέον. Τούτο
κατάλαβε :ο σπόρος εάν δεν πεθάνει , δεν ζει .Το ίδιο γίνεται και με μας τους
ανθρώπους .Όποιος πεθαίνει από τα πάθη του, αυτός πραγματικά παρατείνει τον βίο
του. Θάνατος, δηλαδή ρήξη με το κακό παρελθόν .Είναι ανάγκη , κατεξοχήν σήμερα,
να ισχύσει μέσα σου. Διαφορετικά η ανάσταση για τη ζωή μας θα είναι ένα
εξωτερικό και όχι ένα εσωτερικό γεγονός, σαν ένα συμβάν μιας παλιάς
εποχής....Αγγίζω την επώδυνη αυτογνωσία, αυτή που φτάνει στα άκρα της γνώσης
μας για την σχέση του έσω και του έξω κόσμου και μου ψιθυρίζει πως η ύπαρξή μας
δεν αρθρώνεται. Ανοίγω στα μάτια μου τη βεντάλια της αλήθειας και αυτή με
δροσίζει με αλήθειες σαν ψέματα και ψέματα αληθινά σαν τις ζωές μας...Πάλεψε να
μην κάνεις εκπτώσεις στα οράματά σου , ούτε οράματα στις εκπτώσεις σου. Ζήσε
πολυτελώς χωρίς πολυτέλειες, μην γίνεσαι άλλοθι για μια ζωή στην φτήνια που
εξαντλείται στο άκουσμα ενός καινούργιου ψέματος .....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Κοίτα τουλάχιστον άνθρωπε η ζωή σου να είναι πιο "εύστοχη" από το θάνατο σου...
Να θυμάσαι πως η δυστυχία πιο εύκολη από την ευτυχία είναι, γιατί η ευτυχία προϋποθέτει αγάπη, ελευθερία και ευθύνη, αξίες δυσκολοκάταβλητ...
-
Και έρχονται κάτι θύμησες όταν κοντοφτάνεις στο αγαπημένο σου Φανάρι Καρδίτσας, θύμησες παιδικές, ξέγνοιαστες, γλυκές σαν πετιμέζι...ή μάλλ...
-
Άδεια η θέση, καθώς προσπαθείς να ράψεις τους χρόνους σου-που το ρολόγι σου δείχνει-, με στρίφωμα ανυπομονησίας σε μια βαλίτσα με το ονομα...
-
Σαν πολυκαιρισμένη εφημερίδα από τα άλλοτε του χρόνου μας...ο ίδιος εαυτός, ο ίδιος άνθρωπος, κρατά το ίδιο μπαλόνι με τις ίδιες αναζητή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου