Ως μάρτυρας της καθημερινότητάς μας , πιστεύω
στον παλιό καθρέφτη, τον φαγωμένο από χρόνια, που μέσα του βλέπω το είδωλο του
κόσμου ανεστραμμένο. Ειδάλλως θα συναναστρέφομαι τις βίαιες συμπεριφορές μας
και στους εαυτούς μας , αλλά και προς στους ανθρώπους που νοιαζόμαστε. Αγωνίζομαι
να μην επαναληφθεί η αναπνοή μου σε ματαιότητες, να μεταναστεύσω στην
πραγματικότητα με ένα παραμύθι, να πλέω στο άδειο της ελευθερίας μου, να μην
αρκούμαι σε αναμνήσεις σε καταστάσεις που έχουν τον θάνατο μέσα τους σε όλες
τις μορφές του, ούτε σε άσαρκα κορμιά...να μεταλάβω το θαύμα της ζωής χωρίς
φόβο, να τρέξω με τη σημαία της ταχύτητας στο χέρι όχι για να σκαλώσω σε απρόοπτα
και εντάσεις, αλλά για να φθάσω έγκαιρα. Θέλω να είμαι μια γενναία ψυχή με
απερίσκεπτο μυαλό για να μπορώ να χρησιμοποιώ τη δύναμη χωρίς αλαζονεία. Όχι τη
δύναμη της εξουσίας , αλλά της ίδιας μου της ζωής. Και αυτό δεν παζαρεύεται...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αν το «ξαφνικά» είχε διάρκεια, ποια θα ήταν αυτή;
Μέρες επιβεβλημένες με χαρά, με γιορτινή διάθεση, με αμνήμονες καιρούς. Μέρες που τελειώνουν στον Χρόνο σου…2025. Ο κόσμος αλλάζει, χωρίς ...
-
Οδός Απολογισμού. Νούμερο 64. Όσα τα χρόνια μου. Σιγά-σιγά τα πόδια μου δεν με βαστάνε. Εδώ θα γείρω, εδώ θα κάτσω. Εδώ σε αυτήν ...
-
Και έρχονται κάτι θύμησες όταν κοντοφτάνεις στο αγαπημένο σου Φανάρι Καρδίτσας, θύμησες παιδικές, ξέγνοιαστες, γλυκές σαν πετιμέζι...ή μάλλ...
-
Σαν πολυκαιρισμένη εφημερίδα από τα άλλοτε του χρόνου μας...ο ίδιος εαυτός, ο ίδιος άνθρωπος, κρατά το ίδιο μπαλόνι με τις ίδιες αναζητή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου