Ως μάρτυρας της καθημερινότητάς μας , πιστεύω
στον παλιό καθρέφτη, τον φαγωμένο από χρόνια, που μέσα του βλέπω το είδωλο του
κόσμου ανεστραμμένο. Ειδάλλως θα συναναστρέφομαι τις βίαιες συμπεριφορές μας
και στους εαυτούς μας , αλλά και προς στους ανθρώπους που νοιαζόμαστε. Αγωνίζομαι
να μην επαναληφθεί η αναπνοή μου σε ματαιότητες, να μεταναστεύσω στην
πραγματικότητα με ένα παραμύθι, να πλέω στο άδειο της ελευθερίας μου, να μην
αρκούμαι σε αναμνήσεις σε καταστάσεις που έχουν τον θάνατο μέσα τους σε όλες
τις μορφές του, ούτε σε άσαρκα κορμιά...να μεταλάβω το θαύμα της ζωής χωρίς
φόβο, να τρέξω με τη σημαία της ταχύτητας στο χέρι όχι για να σκαλώσω σε απρόοπτα
και εντάσεις, αλλά για να φθάσω έγκαιρα. Θέλω να είμαι μια γενναία ψυχή με
απερίσκεπτο μυαλό για να μπορώ να χρησιμοποιώ τη δύναμη χωρίς αλαζονεία. Όχι τη
δύναμη της εξουσίας , αλλά της ίδιας μου της ζωής. Και αυτό δεν παζαρεύεται...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Υποβρύχιο σύννεφο...
Και έρχονται κάτι θύμησες όταν κοντοφτάνεις στο αγαπημένο σου Φανάρι Καρδίτσας, θύμησες παιδικές, ξέγνοιαστες, γλυκές σαν πετιμέζι...ή μάλλ...

-
Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στις προσευχές μας λες και έτσι διώχνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στι...
-
Μια φορά και κανέναν καιρό, δηλαδή στις μέρες μας, ζούσε ένα αλογάκι, όμορφο, αδάμαστο, ανένταχτο σε χαλινάρια και σαμάρια. Έτρεχε στους λόγ...
-
Κι αν στις συντριβές μετριούνται πλέον οι συνειδήσεις μας… Κι αν πνιγόμαστε στους προσδοκώμενους φόβους μας που τους βαπτίσαμε πεθυμιές…...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου