Για την ώρα κάθε κακό έχει και το
καλό του. Καλοί και κακοί , γνωστοί και άγνωστοι κινδυνεύουν να κληροδοτήσουν
το τίποτα ή το σχεδόν τίποτα στις γενιές που θα ακολουθήσουν. Πικρές σκέψεις,
πικρές γεύσεις...Τίποτα δεν είναι σίγουρο, όλα παίζονται. Για την ώρα εμείς
στον χρόνο μας , στον μικρό, ακόμη αγαπούμε και φυλάγουμε το παλιό μέσα στην
ψυχή μας. Αν και δεν διδασκόμαστε , ούτε εμπνεόμαστε από αυτό όσο θα
έπρεπε....Άραγε τα όρια υποδηλώνουν την πορεία μας στο χρόνο και στο χώρο? Τα
όρια είναι πάντοτε σχετικά και μυστήρια. Άλλοτε αίρονται και άλλοτε
εδραιώνονται ανάλογα με το σύστημα αναφοράς. Η προσπάθειά μας να τα πλησιάσουμε
ενέχει ποιοτικές αξίες. Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια για να τα φτάσεις. Όταν
έχεις όμως να κάνεις με ένα πάθος προχωράς και όπου σε βγάλει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Το αλογάκι και η καμπάνα...
Μια φορά και κανέναν καιρό, δηλαδή στις μέρες μας, ζούσε ένα αλογάκι, όμορφο, αδάμαστο, ανένταχτο σε χαλινάρια και σαμάρια. Έτρεχε στους λόγ...
-
Κι όμως στις ζωές μας, πολλές φορές τα μικρά που μας «τυχαίνουν» έχουν το μεγαλύτερο βάθος από τα μεγάλα που προσδοκούμε. Κι όμως όταν α...
-
Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στις προσευχές μας λες και έτσι διώχνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στι...
-
Μια φορά και κανέναν καιρό, δηλαδή στις μέρες μας, ζούσε ένα αλογάκι, όμορφο, αδάμαστο, ανένταχτο σε χαλινάρια και σαμάρια. Έτρεχε στους λόγ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου