Μην ξεχνάμε ότι η γωνία θέασης, διαμορφώνει τη θέαση...

 

  Οι χειρότερες διαψεύσεις έρχονται από τις μεγαλύτερες προσδοκίες. Και εμείς χωράμε τις προσδοκίες μας σε ένα παραμύθι, πιο αληθινό και από τη ζωή, μέσα στη θολούρα της μνήμης μας. Πνιγμένοι στο θυμό απέναντι στο δειλό μας εαυτό .Σιγά σιγά συνηθίσαμε να βλέπουμε σαν φυσικό το έκτακτο, το απροσδόκητο, το παράδοξο, ακόμα και το ανάποδο. Δεν θα αργήσει η στιγμή που θα χρειαστεί να δώσουμε νέα σημασία σε παλαιές λέξεις. Μια φορά κι έναν καιρό και όχι στα παραμύθια του παππού και της γιαγιάς , νομίζαμε ότι είμαστε ελεύθεροι να δανειστούμε όσο θέλουμε , ότι θέλουμε και από όπου θέλουμε .Να υποθηκεύσουμε το μέλλον μας όσες φορές αντέχουμε. Άνθρωποι χωρίς αγάπη, χωρίς πίστη. Έρημοι μες στην έρημο των συναισθημάτων μας. Μα όλοι θα δοκιμαστούμε στην μυλόπετρα της κρίσης. ¨΄Οσο για την μνήμη , τι άλλο είναι , αν όχι μια ευκαιρία να ξεχνάμε?¨, όπως είχε πει ο Γιάννης Σκαρίμπας. Τί όμως να ξεχάσουμε? Τα ερωτήματά μας στον πυκνό χρόνο? Τις ασπρόμαυρες απαντήσεις μας ?Ναι-όχι...σωστό-λάθος?Τελικά όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης έχουμε πάρει θέση? Και δεν εννοώ αυστηρώς πολιτικά . Άλλα πρώτα μέσα μας. Στον εσωτερικό μας κόσμο. Μας έχουμε παρατηρήσει? Ως θεατές των εαυτών μας, των σκέψεών μας και των πράξεών μας? Μην ξεχνάμε ότι η γωνία θέασης, διαμορφώνει τη θέαση. Καταφέραμε τον χρόνο της παιδικότητας των νέων ανθρώπων να το ονομάσουμε τετελεσμένο μέλλον. Αντιλαμβανόμαστε τί πράττουμε , τί δημιουργούμε? Μονάχα κλαψουρίζουμε, εξοργιζόμαστε. Ας κοιτάξουμε να καταλάβουμε κιόλας. Η ανακύκλωση-μια λέξη επίκαιρη, μοδάτη-των υποσχέσεών μας, των φόβων μας, των επιθυμιών μας, των σκουπιδιών μας, των συναισθημάτων μας, δεν είναι παρά η ερμηνεία μιας πληκτικής ζωής του καταναλωτή (δηλαδή εμάς των ιδίων), που παράγει περισσότερα από όσα χρειάζεται να καταναλώσει. Ας μην παράγουμε άκριτα πολλά ¨τίποτα¨, νομίζοντας ή πιστεύοντας ότι έχουμε την ευκαιρία να καταναλώσουμε τα πάντα. Παλιότερα λίγο ψωμί, μια χούφτα ελιές και μια φέτα ουρανού αρκούσαν να χαμογελάμε. Ας σκανάρουμε ξανά τις προσδοκίες μας μπας και βρούμε κάποιες χαμένες λέξεις: αλληλεγγύη, χαρά, άγγιγμα, έγνοια, φιλία , πίστη, γέλιο...