...όλοι μας κρύβουμε έναν
εξόριστο που είναι αλλεργικός στην προθεσμίες που του επιβάλουμε εμείς οι
ίδιοι, όλοι μας κάποτε είχαμε ευχές για πέταμα, που τώρα
αναζητούμε....συλλογίσου τη σιωπή σου λοιπόν, και εάν γκρεμίζεται ο χρόνος σου
κάποιες φορές άνθισε από τα ερείπία του, άσε το όχι σου να γίνει μια στιγμή του
ναι σου και ξεπέρασε την ακαταστασία των φοβισμένων λέξεων σου, γιατί τελικά
όλα τερματίζουν χωρίς να τελειώνουν και
όλα αρχίζουν χωρίς να ξεκινούν...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Υποβρύχιο σύννεφο...
Και έρχονται κάτι θύμησες όταν κοντοφτάνεις στο αγαπημένο σου Φανάρι Καρδίτσας, θύμησες παιδικές, ξέγνοιαστες, γλυκές σαν πετιμέζι...ή μάλλ...

-
Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στις προσευχές μας λες και έτσι διώχνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Υπάρχουν φορές που βολευόμαστε στι...
-
Μια φορά και κανέναν καιρό, δηλαδή στις μέρες μας, ζούσε ένα αλογάκι, όμορφο, αδάμαστο, ανένταχτο σε χαλινάρια και σαμάρια. Έτρεχε στους λόγ...
-
Κι αν στις συντριβές μετριούνται πλέον οι συνειδήσεις μας… Κι αν πνιγόμαστε στους προσδοκώμενους φόβους μας που τους βαπτίσαμε πεθυμιές…...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου