Καλοκαίρι σημαίνει… να έχεις «καλό καιρό» μέσα σου.

  Παράξενοι  καιροί. Πεινασμένοι καιροί. Η ματαιοδοξία βαπτίζεται αισιοδοξία. Το χάδι μήνες τώρα μετουσιώνεται σε «χεράκι» από το facebook. Οι μυρωδιές , μας έμειναν σαν αποδημητικά πουλιά. Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν μέσα από τις οθόνες κινητών τηλεφώνων. Το ηχόχρωμα των φωνών μας φιλοξενήθηκε σε τηλεφωνικούς θαλάμους σε έρημα τοπία. Η ακοή μας άλλα ήθελε να ακούσει, άλλα άκουγε. Όλες οι αισθήσεις μας τον προηγούμενο καιρό έμοιαζαν σαν ζώα αιχμάλωτα σε ζωολογικό κήπο. Και ποιοί τον επισκεπτόντουσαν  αυτόν τον ζωολογικό κήπο? Οι φόβοι μας. Οι τρόμοι μας, για το από εδώ και πέρα. Παράξενοι καιροί. Καιροί που λιμοκτονούν για επιβίωση. Για ακόμη μια φορά ο άνθρωπος έβαλε το χεράκι του ενάντια στη φύση του. Και τα πράγματα από απλά έγιναν πολύπλοκα. Δυσνόητα. Λες και είμαστε χαμένοι στη μετάφραση. Μα οι ζωές μας ξέρεις τι θέλουν? Να γίνουν έστω και λίγο πόδι σε παπούτσι με λυμένα τα κορδόνια. Να νιώθουν άνετες και ας πέσουν. Και ας ματώσουν. Μα εάν δεν χύσουν το αίμα τους πως αλλιώς θέλεις να τις λέμε ζωές? Μα εμείς χειμαζόμαστε  σε φόβους που φτιάχνουν όνειρα, φόβους που τα εγκαταλείπουν σαν μπουγάδας απόνερα. Και τότε μουσκεύονται με βρώμικα νερά οι λύπες μας. Μην λυπάσαι τον εαυτό σου. Απλά ρώτα τον γιατί θέλησε να γίνει κουκούτσι που τον φτύνουν οι άλλοι. Άσε τις ξάπλες στις καρπερές αδιαφορίες σου. Βάλε τρικλοποδιά στη ρουτίνα σου και πρόσταξε τις αδάμαστες θύμησές σου να σε διδάξουν. Ανάσανε την καρδιά σου στον διπλανό σου και βρες την καθυστερημένη σου ζωή.

  Με ρωτάς τι έχω να σου δώσω? Να σε φιλέψω? Έχω τα ανείπωτα. Έλα πλησίασε, σκύψε. Μύρισε ένα βάζο από κοχύλια. Για εμάς τα μάζεψα. Και τα έβαλα σε ένα βάζο για να ξεχειλίσει η μυρωδιά των μυστικών μας. Χρόνια τώρα, καλοκαίρια τώρα για εσένα τα μάζευα. Και ήρθε ο καιρός . Σου τα προσφέρω. Πάρε ένα. Έχει μέσα του όλες τις εποχές. Το κάψιμο μιας αλήθειας στην ζέστη του καλοκαιριού. Τα δάκρυα από τα μάτια σου στις βροχές του φθινοπώρου. Το παγωμένο κενό των αδυναμιών σου στο ψύχος του χειμώνα. Το αλάτι που ακουμπάς στα χείλη σου από το κοχύλι και νοστιμίζει τη ζωή σου στην ανθοφορία της άνοιξης… Έλα πάρε ένα. Πες του το μυστικό σου και βάλτο ξανά στο βάζο για να το μυρίσει ο επόμενος. Μπας και τα μυστικά μας γίνουν από στενά κελιά, ένα χέρι νεογέννητου που σε περιμένει να το πιάσεις για να κάνει τα πρώτα του βήματα. Και ίσως έτσι κάνεις και εσύ τα δικά σου πρώτα βήματα.

   Μην φοβάσαι το σκοτάδι. Σου μάζεψα τα αστέρια και τα έβαλα στα κοχύλια. Δες . Για δες το φανάρι πόσο ήρεμο και ήσυχο φως βγάζει. Σου φωτίζει το μονοπάτι σου , για να μην νιώθεις τυφλός , χωρίς προορισμό. Χωρίς προσδοκίες . Χωρίς όνειρα. Κοίτα πως έχουν κολλήσει επάνω τα κοχύλια και στήνουν το οχυρό σου. Προστασία από ανέμων δειλίες, από ρεύματα αμφιβολιών, από νοτιάδες μοναξιάς, από βοριάδες πανικών. Για να μη σβήσει πότε μέσα σου το Φως. Άκου τη θάλασσα μέσα σου. Άκου τα κύματα που πασχίζουν να κατορθώσουν να βγουν στη στεριά σου. Και να σου δώσουν τα δικά σου κοχύλια. Αυτά που μάζευες μικρός , αλλά όταν μεγάλωσες τα έχασες. Και μαζί με αυτά έχασες τα μυστικά σου, που έκρυβαν τα γνήσια αισθήματά σου, τις πρώτες σου αγάπες, τις αιώνιες φιλίες, τα όνειρά σου για το τι θέλεις να γίνεις . Υπάρχουν στιγμές που λες τι είσαι , που είσαι, αν είσαι μονάχα μια φορά. Ξέρω, είναι παράξενοι καιροί. Μα γύρεψε να κερδίσεις μέσα από αυτούς, τη διάρκεια του αληθινού σου εαυτού. Κράτα ένα καλοκαίρι των παιδικών σου χρόνων μέσα σου. Ως αναγκαία , τελευταία αναπνοή. Και γέμισε τα μέσα σου με όλα αυτά τα ζωηφόρα ακούσματα από τα κοχύλια που μάζευες μικρός. Καλοκαίρι σημαίνει… να έχεις «καλό καιρό» μέσα σου.