Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2022

Περνάνε οι μέρες μας...


 ...περνάνε μέρες που ταριχεύουμε τα "τώρα" μας στους χθεσινούς μας φόβους

...περνάνε μέρες που οι σκέψεις γδύνονται χωρίς αιδώ γιατί δεν ξέρεις ποιος είναι ο εαυτός σου...Αυτός που δείχνεις; Αυτός που είσαι; Αυτός που κρύβεις; Ή αυτός που δεν είσαι;

...περνάνε μέρες που οι πόνοι αποκτούν δικαιώματα μέσα σου, γιατί φίλε μου οφείλουμε να ξέρουμε ότι όταν στη ζωή του κάποιος ανακατεύει τα νερά δέχεται και τα κύματα

...περνάνε μέρες που μια γουλιά κρασιού ασύρτικου, μας προτρέπει να γευτούμε τις αλήθειες των δυσκολιών μας που δεν χωράν καμιά πρόβα...

...εις υγείαν!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το νήμα που έγινε νάμα...

Μία φορά και κανέναν καιρό, ζούσε μια γιαγιά…που κατά κάποιον τρόπο ήταν, είναι και θα είναι η γιαγιά όλων μας. Το όνομά της , Μνήμη. Αυτή η...