Από το φως και τις πληγές μας εκπορευόμαστε...

 

Απόψε Χριστέ μου, έχω ανάγκη να ξαποστάσω στου σύμπαντος τα πεζούλια.

Απόψε Χριστέ μου, μάθε μου, πώς είναι να χαρίζεσαι; Γιατί η μνήμη μου κοντοστέκει άγραφη και γίνηκε ανοιχτή πληγή.

Απόψε Χριστέ μου, γυρεύω τις συγγνώμες μου και για τα λάθη που καμα και για αυτά που δεν έκαμα για να βοηθήσω τον διπλανό μου.

Απόψε Χριστέ μου, μού έδειξες να αναπνέω τον εαυτόν μου…και στην εκπνοή μου να προσπαθώ να ανταμώσω με τη σταύρωσή μου.

Απόψε Χριστέ μου, ο ουρανός γίνηκε η γη μου. Και η γη, ο ουρανός μου.

Απόψε Χριστέ μου, αγκομαχώ να αποκτήσω υπόσταση, έστω και ως μνήμη ψυχής.

Απόψε Χριστέ μου, προσμένω ως άνθρωπος ανήμπορος το Θαύμα Σου, που είναι ένα «πιο έπειτα» από το «έπειτα», ένα «πιο ξανά» από «ξανά».

Απόψε Χριστέ μου, σώσε με από τα τερερίμ των φόβων μου, που με πολιορκούν θανάσιμα.

Απόψε Χριστέ μου, να ριζώσω θέλω ως εποχή παλιά, εκεί κατάχαμα, κάτω από τον Σταυρό Σου.

Απόψε Χριστέ μου, σε ικετεύω, να δω…ποια αλήθεια προτιμώ;  Αυτή που αντέχω; Αυτή που μου αξίζει; Ή αυτή που μου μαθαίνει;

Απόψε Χριστέ μου νιώθω λίγος, ανίσχυρος. Οι φόβοι θυμιατίζουν τις μέρες μου και δοξολογούν τις αδυναμίες μου.

Απόψε Χριστέ μου, ελέησόν με, με επάρκεια τις ρωγμές μου, για να έχει και να μπαίνει το Φως σου από εκεί.

Απόψε Χριστέ μου, αισθάνομαι πως μόνο η τρυφερότητα της ψυχής μπορεί να σώσει τον κόσμο.

Απόψε Χριστέ μου, δανείζομαι την προσευχή των Αγγέλων, δοξολογώντας Σε.

Απόψε Χριστέ μου, δακρύζω στους Αγίους Τόπους που έχει ο καθένας μας στη ψυχή του.

Απόψε Χριστέ μου, μας βλέπω «χαμένους» εμάς τους ανθρώπους στη διασταύρωση της Σταύρωσης Σου. Πάντα το Πάσχα έχει μια θλίψη και μια προσμονή. Είθε όλοι μας να έχουμε το «πέρασμα» στο Φως της ψυχής μας.

Απόψε Χριστέ μου, προσπαθώ να κοινωνήσω λίγο ουρανό, λίγο γη και τη Θυσία  Σου.

Απόψε Χριστέ μου, ένας κέρινος σταυρός θέλω να γίνω, να καώ από μέσα προς τα έξω. Ήσυχα, ταπεινά, άξια. Το φυτίλι μου να βρίσκει λύτρωση στο φως του και να γίνω η αρχή μου…κερί λιωμένο, καθάριο, ευωδιαστό και να το εναποθέσω στις πληγές μου, εκεί που τα καρφιά άφησαν σημάδια πόνου, μα λύτρωσης. Και κάθε βδομάδα μου να είναι Μεγάλη.

Απόψε Χριστέ μου, μου έμαθες να αγαπώ συγχωρώντας.

Απόψε Χριστέ μου βοήθησέ με να σταυρώσω τις αμαρτίες μου. Και από το Φως σου και τις πληγές μου να εκπορευθώ.

Από-όψε Χριστέ μου, ελέησον με!