Κοίτα τουλάχιστον άνθρωπε η ζωή σου να είναι πιο "εύστοχη" από το θάνατο σου...

 

Να θυμάσαι πως η δυστυχία πιο εύκολη από την ευτυχία είναι, γιατί η ευτυχία προϋποθέτει αγάπη, ελευθερία και ευθύνη, αξίες δυσκολοκάταβλητες...

Να θυμάσαι πως οι άνθρωποι γεννημένοι, πλασμένοι είναι για να αγαπούν την ελπίδα και όχι την έλλειψή της...

Και όταν νιώθεις άσχημα να θυμάσαι την ομορφιά που κρύβεις μέσα σου, όταν κομματιάζεσαι να θυμάσαι την απλότητα της ψυχής σου, όταν σε κατακλύζουν τύψεις να θυμάσαι την αθωότητα που είχες παιδί...

Και όταν νιώθεις μια μοναχική λέξη τουλάχιστον διάλεξε να είσαι ρήμα. Ούτε ουσιαστικό, ούτε επίθετο, ούτε άρθρο, ούτε επίρρημα, ένα απλό ρήμα μπας και πάει μπροστά ο κόσμος μας...

Και οι μνήμες; Μνήμες σαν συχνότητες στο ραδιόφωνο... αλλάζουμε σταθμό εάν δεν μας αρέσουν, ενίοτε από Fm ( full memories) σε Am( afraid memories), αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν εκπέμπουν αγγόγγυστα και αέναα, γιατί τελεσίδικα ήμασταν και θα είμαστε οι κεραίες τους είτε το θέλουμε είτε όχι...

Οπότε εάν αναρωτιέσαι τους τόπους ,τα μέρη, τις επιθυμίες που κανένας μας δεν πήγε ποτέ προς τα εκεί ,τους εγκαταλελειμμένους στο χρόνο και στη σιωπή... φαντάσου τι γίνεται με τους ανθρώπους...

Κοίτα τουλάχιστον άνθρωπε η ζωή σου να είναι πιο "εύστοχη" από το θάνατο σου...